You are currently viewing Ομιλία Προέδρου κ. Πανουσόπουλου Σταύρου στην επετειακή εκδήλωση για τη συμπλήρωση των είκοσι χρόνων του Κέντρου Οικουμενικού Ελληνισμού

Ομιλία Προέδρου κ. Πανουσόπουλου Σταύρου στην επετειακή εκδήλωση για τη συμπλήρωση των είκοσι χρόνων του Κέντρου Οικουμενικού Ελληνισμού

ΟΜΙΛΙΑ Σ.Π.

Μακαριότατε, Σεβάσμια και αξιότιμη ομήγυρης,

Βρισκόμαστε στην χειρότερη φάση της Ιστορίας μας μεταπολεμικά. Ζούμε σε μια εποχή που δεν μπορούμε να οραματιστούμε, δεν μπορούμε να ονειρευτούμε, δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε. Η κάθε μέρα είναι ξεχωριστή, και κάθε βράδυ ευχαριστούμε τον Θεό που “υπάρχουμε”, ευχόμενοι ότι και η επόμενη μέρα, τουλάχιστον, θα είναι ίδια.

Ιδεολογίες, πολιτικά πιστεύω και ο γνωστός τρόπος διαβιωσης κατέρρευσαν.

Αλήθεια, πότε ξανάγινε αυτό;

Ζούμε μια νέα εποχή πολύ επώδυνη, όσον αφορά στην καθημερινότητα, που ταυτόχρονα όμως ,μας δίνει και την ευκαιρία να ανασυνταχθούμε σαν πρόσωπα, σαν κοινωνία, σαν Έθνος.

Σταματήσαμε πλέον να καίμε τις Ελληνικές σημαίες!

Σταματήσαμε τα σύμβολα της Ορθοδοξίας όπου τα βλέπαμε κρεμασμένα να τα κατεβάζουμε!

Σταματήσαμε να χωρίζουμε!

Σταματήσαμε να βλέπουμε τον γείτονα και τον διπλανό ως άγνωστο ή εχθρό!

Σταματήσαμε να είμαστε πολιτικοί αντίπαλοι!

Αρχίσαμε να ερχόμαστε όλοι πιο κοντά, με τους εαυτούς μας και τους συνανθρώπους μας. Τα περισσότερα που μας χώριζαν, πλέον μας ενώνουν.

Τώρα πλέον ήρθε η στιγμή που πρέπει να αποδείξουμε αυτό που όλοι λέμε: “ότι οι Έλληνες σε περίοδο Πολέμου ενώνονται και μεγαλουργούν”. Είμαι σίγουρος ότι αυτό θα γίνει και τώρα.

Όπως επιβιώσαμε τα τετρακόσια χρόνια τούρκικης σκλαβιάς, όπως ξεπεράσαμε το « δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη , όπως αντέξαμε τον εικοστό αιώνα με δύο παγκόσμιους πολέμους, με βαλκανικές συρράξεις, με γερμανική κατοχή και με εμφύλιο, έτσι θα επιβιώσουμε και σήμερα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Σε μία περίοδο «οικονομικής κατοχής», όπου τα πάντα σκιάζει το άγχος της επιβίωσης , το άγνωστο αύριο, η ψυχική αναταραχή από την απογοήτευση των πιστεύω, το γκρέμισμα της ελπίδας, των ονείρων, των οραμάτων, η ανησυχία της επόμενης στιγμής, ένα πράγμα παραμένει σταθερό, αμετακίνητο, ακλόνητο.. “ότι η Ελλάδα ποτέ δεν…. θα πεθάνει!”

Εμείς, μέσα σ’ αυτό το κλίμα και σ’ αυτές τις συνθήκες ,όπου η καθημερινότητα μας δεν χωράει ιδέες έθνους και οραμάτων , “το Κέντρο Οικουμενικός Ελληνισμός”, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας “κόμβος Ελλήνων”, αντιστέκονται στην αλλοίωση της ταυτότητας μας και της ιστορίας μας ,και συνεχίζουμε να υπάρχουμε! Και υπάρχουμε γιατί υπάρχουν Έλληνες.

20 χρόνια συμπληρώθηκαν με συνεχή δράση! 20 χρόνια αντέχει αυτή η ιδιωτική πρωτοβουλία! 200.000 Ελληνες τις Ελλάδος ενεργοποιήθηκαν μαζί μας και τους απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ! Σε αυτούς άλλωστε είναι αφιερωμένη η αποψινή εκδήλωση όπως και σε δύο μεγάλους Ιεράρχες που δεν είναι τώρα μαζί μας αλλά σίγουρα μας βλέπουν από ψηλά και χαίρονται. Στο τελευταίο Αρχιεπίσκοπο Βορείου και Νοτίου Αμερικής Μακαριστό Ιάκωβο και στην φυσιογνωμία που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της Ελλάδος Μακαριστό Χριστόδουλο.

Ολα αυτά τα χρόνια εμείς, όταν έκαιγαν τις Ελληνικές σημαίες τις μοιράζαμε σε όλο τον Ελληνισμό, Όταν στα σχολειά αφαιρούσαν τα σύμβολα της Ορθοδοξίας και του Γένους εμείς τα αναστηλώναμε, όταν για την Μακεδονία κανένας στην Ελλάδα δεν έδινε σημασία ενώ στο εξωτερικό η προπαγάνδα οργίαζε, εμείς αποστείλαμε την Μακεδονία στα ξένα κέντρα εξουσίας για ενημέρωση. Σήμερα όπου κανείς δεν ασχολείται με την ακριτική μας Θράκη ,εμείς μέσα στην κρίση ετοιμάσαμε το δίτομο έργο Θράκη. Βλέπεται τα θέματα της ταυτότητας με την διαγραφή του θρησκεύματος που δεν επανήλθε ποτέ, ο συνωστισμός της Σμύρνης και τελευταία το σύμφωνο συμβίωσης για όλους τους άλλους αποτελούσαν προτεραιότητα.

2016-2026

Και τώρα ο Ελληνισμός της Διασποράς. Το μεγάλο μας εθνικό κεφάλαιο.

Η επόμενη δεκαετία αφιερώνεται σε αυτούς που η πατρίδα πολλά χρεωστάει. Ταξίδεψαν και εγκαταστάθηκαν σε όλα τα μέρη του πλανήτη, γιατί αναγκάστηκαν οι περισσότεροι από συνθήκες πολέμων εμφυλίων και φτώχειας. Μεγαλούργησαν! Ήταν αυτοί που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο όχι μόνο στη δημιουργία του νεότερου Ελληνικού κράτους αλλά και στην μεταλαμπάδευση της Ελληνικής Ιστορίας και πολιτισμού πάνω στον οποίο στηρίχτηκε όλος ο συγχρονος ς πολιτισμός.

Μετά την Άλωση…

Φιλελληνισμός.
Απελευθέρωση της Ελλάδος.

Χτίσιμο της νεότερης Ελλάδος από τους Ευεργέτες:

Ζάππας, Αβέρωφ, Βαρβάκης, Έλενα Βενιζέλου Σκυλίτση, Δρομοκαϊτης ,Ριζάρης, Σιβιτανείδης, Σίνας, Συγγρός, Χαροκόπος κλπ.

Mετα τον πολεμο τα τσεκια στηριξαν την ελληνικη οικογενεια. Σε αυτούς τους ξεχασμένους Έλληνες θα απευθυνθούμε την επόμενη δεκαετία. Επιχειρώντας μια απογραφή καταγραφή αναδεικνύοντας τον κρυμμένο θησαυρό της πατρίδας μας.

Κυρίες και κύριοι

Δεν υποκαθιστούμε κανέναν! Δεν ανταγωνιζόμαστε κανέναν! Δεν διεκδικούμε τον πρώτο ρόλο! Απλά εικοσι χρόνια τώρα για να έχουμε την συνείδηση μας ήσυχη χαράξαμε μία πορεία! μια “Ελληνική Εθνική Γραμμή”. Χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις, χωρίς ευρωπαϊκά κονδύλια, παρά μόνο με την αγάπη και την συμπαράσταση των Ελλήνων .

Κυρίες και κύριοι,

Είμαστε συνυπεύθυνοι σε όλα. Και στα καλά και στα κακά. Στο χέρι μας είναι να ανατρέψουμε αυτό το κλίμα απαισιοδοξίας και τις κατοχικές συνθήκες που βιώνουμε τώρα.

Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να επιστρέψουμε στις αξίες μας, τα ιδανικά μας που ως φυλή και λαός έχουμε. Αλλωστε η κρίση είναι αποτέλεσμα της αλλοίωσης των αξιών , των ιδανικών και των πιστεύων μας όπως πρώτος ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερόνυμος το 2010 είχε επισημάνει σε δήλωσή του. Πρέπει να επιστρέψουμε στην νομιμότητα, πρέπει να ανακτήσουμε την υπερηφάνειά μας. Και τι εννοώ υπερηφάνεια;

Τον επόμενο μήνα έχουμε την εθνική μας επέτειο. Και θα σας διηγηθώ κλείνοντας, μια μικρή αλλά πολύ μεγάλη σε μηνύματα ιστοριούλα.

Βρισκόμαστε λίγο μετά το 1821. Η νεοσύστατη ελληνική πολιτεία, μοιράζει ως οφίκια-ανταλλάγματα θέσεις ζητιανιάς στους αγωνιστές του ’21. Έτσι, δίνουν στον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, ο οποίος στην μάχη των Δερβενακίων έσπασαν στα χέρια του 2 σπαθιά, και στο τρίτο, χρειάστηκαν προσπάθειες για να το ξεκολλήσουν από το χέρι του, θέση ζητιανιάς στον Ναό της Ευαγγελίστριας, κάθε Πέμπτη, που δεν ήταν και ιδιαίτερα καλή μέρα. Το μαθαίνει η αυστριακή πρεσβεία στην Ελλάδα, ότι ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος ζητιανεύει, και στέλνουν έναν εκπρόσωπο, να τον συναντήσει.

Ο Νικηταράς, έβλεπε θαμπά γιατί είχε ζάχαρο, αλλά διέκρινε ότι ο επισκέπτης του ήταν κάποιος επίσημος, κι αμέσως, μάζεψε το χέρι του.

-«Τι κάνεις εδώ Νικηταρά;» τον ρώτησε ο εκπρόσωπος της αυστριακής πρεσβείας.

-«Ανασαίνω τον ελεύθερο αέρα της πατρίδος μου» απάντησε ο Νικηταράς.

Αφού προσπάθησε ο εκπρόσωπος ανεπιτυχώς να τον πείσει να τον ακολουθήσει στην πρεσβεία, γυρίζοντας να φύγει, άφησε εσκεμμένα να του πέσει ένα πουγκί με νομίσματα.

Ο Νικηταράς, από τον θόρυβο, κατάλαβε τι ήταν. Ψαχουλεύοντας, έπιασε το πουγκί και φώναξε τον εκπρόσωπο.

-«Κύριε, κάτι σας έπεσε και μάλλον είναι χρήματα».

-«Δεν πειράζει. Αφού τα βρήκες, κράτησέ τα», απάντησε ο εκπρόσωπος.

-«Παρ’ τα να τα δώσεις σε αυτούς που έχουν ανάγκη», απάντησε ο Νικηταράς.

Αυτή είναι η υπερηφάνεια του Έλληνα.

×

ΚΑΛΑΘΙ