Ο Ελληνισμός, αδιαμφισβήτητα, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του κόσμου όπως έχει σήμερα. Στην τρισχιλιετή του λαμπρότατη Ιστορία, ο Έλληνας ως οντότητα, υπήρξε πρωτοπόρος σε όλους σχεδόν τους τομείς. Έχοντας περάσει από συμπληγάδες πέτρες, άντεξε στο πέρασμα του χρόνου και κατάφερε να ακτινοβολήσει τον κόσμο.
Εν έτει 2021, μετά από ένα annus horribilis και μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες που βιώνουμε χάριν της πανδημίας, θα μας ήταν εύκολο να παραγνωρίσουμε ότι φέτος γιορτάζουμε 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Όμως αυτό θα πρέπει να αποφευχθεί πάσῃ θυσίᾳ. Άλλωστε, κατά τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Τσάτσο: «Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του, είναι λαός που δεν έχει μέλλον».
Η επέτειος αυτή ας σταθεί ευκαιρία ο σημερινός Έλληνας να προβληματιστεί για την σημερινή δεινή πραγματικότητα που βιώνει: Οικονομικός μαρασμός, εχθρικές απειλές, γήρανση και σμίκρυνση του πληθυσμού, κάποιοι από τους κινδύνους που ελλοχεύουν.
Εμείς, η νέα γενιά των Ελλήνων, μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε και να φανούμε αντάξιοι της Ιστορίας μας. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει από μόνο του, ούτε μόνο με την βοήθεια του Θεού και εξωγενών παραγόντων, όπως πολλοί πιστεύουν, ή μάλλον ελπίζουν· άλλωστε, Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει.
Μελετώντας την Ιστορία μας μπορούμε να κερδίσομε πολλά. Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί μια μικρογραφία της Ελληνικής Ιστορίας. Οφθαλμοφανή είναι όλα τα στοιχεία τα οποία ανέδειξαν τους Έλληνες ως πηγή έμπνευσης για όλο τον κόσμο, αλλά και τα χαρακτηριστικά που δυστυχώς μας διακατέχουν και τα οποία έχουν οδηγήσει σε καταστροφές. Από αυτή, όπως και από όλη την Ιστορία μας, αρχαιότερη και νεότερη, μπορούμε να προβληματιστούμε και να διδαχθούμε ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, οι συνεχείς αρχικές επιτυχίες, ο ηρωισμός των απλών ανθρώπων, των κλεφτών και των αρματολών, οι πάμπολλες ηγετικές φυσιογνωμίες που αναδείχθηκαν, αποτελούν ένα δείγμα του τι μπορούν οι Έλληνες να καταφέρουν όταν ενωθούν και συνεργαστούν. Όταν ‘’Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ»’’, όπως είχε πει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στον Δεριγνύ. Ανατρέχοντας στην Ελληνική Ιστορία, υπάρχουν πολλά τέτοια δείγματα: το Έπος των Ελληνοπερσικών Πολέμων, ο Πόλεμος στην Αλβανία. Οι Έλληνες όντας ενωμένοι είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν κάθε απειλή που είναι έτοιμη να τους αφανίσει.
Ταυτόχρονα όμως, από την Ελληνική Επανάσταση και την μετέπειτα πορεία του Νεοελληνικού Κράτους μπορούμε να αντλήσουμε ένα γνώρισμα των Ελλήνων που είναι κάθε άλλο παρά κολακευτικό: Τη διχόνοια. Μετά από σχεδόν κάθε επιτυχία, μικρή ή μεγάλη, ακολουθεί μια εμφύλια διαμάχη που διαλύει κάθε καλό που προηγήθηκε. Τα παραδείγματα πάμπολλα: Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του 1823 και του 1825 που απείλησε να διαλύσει τον ίδιο τον αγώνα, ο Εθνικός Διχασμός που χώρισε την Ελλάδα σε βασιλικούς και βενιζελικούς σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, ο Εμφύλιος Πόλεμος μετά την απελευθέρωση από την Χιτλερική Γερμανία. Ταυτόχρονα, η δολοφονία του Καποδίστρια και η δις φυλάκιση του Κολοκοτρώνη καταδεικνύουν τον φθόνο που υπάρχει ανάμεσά μας.
Μετά διακόσια έτη, όταν ο κόσμος γενικότερα χαρακτηρίζεται από τον αμοραλισμό και την ηδυπάθεια και ο Ελληνισμός ειδικότερα αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα, καλούμαστε να χαράξουμε ένα μέλλον ισάξιο του ένδοξου μας παρελθόντος.
Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει πρωτίστως να στραφούμε στην ολόπλευρη ανθρωπιστική παιδεία που γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο να επιστρατεύσουμε τις αξίες της αξιοκρατίας και της ισονομίας που μας δίδαξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Και τέλος, να παραμείνουμε ενωμένοι μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος.
Ένας οποιοσδήποτε ξένος παρατηρητής που δεν γνωρίζει τι εστί ελληνικός πολιτισμός και ελληνική λεβεντιά ίσως προβλέψει την δύση του Ελληνισμού. Εμείς όμως, αντίθετα, γνώστες αυτών, πρέπει να βλέπουμε ευοίωνες προοπτικές στον ορίζοντα.
Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης ας μας αφυπνίσει ώστε να υλοποιήσουμε αυτές τις προοπτικές.
Αχιλλέας Αλέξανδρος Γεωργίου Θεοδούλου
Υπηρετών στην Εθνική Φρουρά
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Αχιλλέας Αλέξανδρος Γεωργίου Θεοδούλου υπηρετεί στην Εθνική Φρουρά. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Λύκειο πρωτεύσας του Πρακτικού Τμήματος έχοντας εξασφαλίσει θέσεις στο Imperial College London και στην Ιατρική Σχολή Αθηνών.