Όταν μαθαίνει κανείς λεπτομέρειες για τον αγώνα της Επανάστασης, που άνοιξε τις πύλες για την ανεξάρτητη ιστορία της Ελλάδας, υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που τραβάει την προσοχή∙ η φλόγα για την ελευθερία δεν ξεπήδησε από μία μόνο εστία αλλά από πολλές εστίες εξέγερσης σε απόμακρα μεταξύ τους σημεία της επικράτειας που συγκροτούν την σημερινή Ελλάδα. Σε κάθε εστία, ο λαός άρχιζε να βγαίνει από το σκοτάδι, καθοδηγούμενος από το αίσθημα ελευθερίας που τον ωθούσε στον Αγώνα, αφού είχε υποφέρει τέσσερις αιώνες ολοένα και βαθύτερης σκλαβειάς. Ηγετικές προσωπικότητες ανέλαβαν την οργάνωση του λαού για να χιμήξουν μαζί στην περιπέτεια του Αγώνα.
Αν ήταν δυνατό να δούμε μια τέτοια σκηνή από ψηλά, θα βλέπαμε διάσπαρτες στον ελληνικό χώρο τις μικρές και μεγάλες «φωτιές» της Επανάστασης – αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την εικόνα του συμπατριώτη μου Ουρουγουανού συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο. Κάθε μια έλαμπε με το δικό της φως, αφήνοντας το αποτύπωμά της στο επαναστατικό κίνημα.
Οι μεγάλες «φωτιές», ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης και άλλοι πολλοί, και οι μικρές « φωτιές», αυτές των ανώνυμων ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους στον Αγώνα για την ελευθερία. Όλοι, καθένας από τη θέση του, προσέφεραν στον Αγώνα. Διανοούμενοι του εξωτερικού, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής και ο Ρήγας Φεραίος που με τις δράσεις τους κατάφεραν να ευαισθητοποιήσουν φιλελληνικούς κύκλους στην Ευρώπη υπέρ των σκοπών του Αγώνα, γυναίκες, όπως η Μπουμπουλίνα ή η Μαντώ Μαυρογένους, από τις σημαντικότερες αγωνίστριες, που διέθεσαν την περιουσία τους, ιερείς, όπως ο Παπαφλέσσας και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, που ήταν από τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης. Κάθε ένας συνέβαλε με τη φλόγα του στην γέννηση ενός καινούργιου έθνους, το οποίο έπρεπε μέσα από πολλές δυσκολίες να βρει το δικό του δρόμο.
Δεν ήταν εύκολα τα πρώτα βήματα στο μονοπάτι της ανεξαρτησίας. Η παρουσία των Μεγάλων Δυνάμεων στην εσωτερική πολιτική της χώρας, εμφύλιες συγκρούσεις, προβλήματα τάξης, ασφάλειας και συμφιλίωσης αναζητούσαν λύσεις. Μέσα όμως από αυτή την δύσκολη πορεία η Ελλάδα μάθαινε και έπλεκε τη δική της ιστορία που συνέδεε τους Έλληνες με το ένδοξο παρελθόν και διαμόρφωσε στο πέρασμα των χρόνων ένα σύγχρονο κράτος.
Soraya Ochoviet
Διευθύντρια του Ιδρύματος “Μαρία Τσάκος”, Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
- Διευθύντρια του Ιδρύματος “Μαρία Τσάκος”, Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη
- Ουρουγουανή εκπαιδευτικός και κάτοχος μεταπτυχιακού Λεξικογραφίας
- Ξεκίνησε να μαθαίνει ελληνικά από την εφηβική ηλικία στο Ίδρυμα “Μαρία Τσάκος”