Αγιά Σοφιά! Το μέγα Μοναστήρι! Ριζωμένη βαθιά στην ψυχή του Έλληνα ως το μεδούλι. Όχι μόνο όμως. Για όλο τον χριστιανισμό, αποτελεί το κέντρο της πίστης του, καθώς χτίστηκε πριν το Σχίσμα από τον Ιουστινιανό. Πόσοι μύθοι και θρύλοι δεν υπάρχουν για την Αγιά Σοφιά, την Άγια Τράπεζά της, που όλος ο χριστιανικός κόσμος γνωρίζει καλά. Για οποιονδήποτε που επισκεπτόταν την Βασιλεύουσα είτε χριστιανός είτε μουσουλμάνος ακόμα, το πρώτο του προσκύνημα ήταν σε αυτό το σύμβολο.
Εμείς κάθε χρόνο, σχεδόν, επισκεπτόμασταν την Αγιά Σοφιά με πολυπληθείς αποστολές! Θυμάμαι, όταν επιχειρήσαμε την πολιτιστική απόβαση στα Μικρασιατικά παράλια με ένα κρουαζιερόπλοιο, την στιγμή που 600 Έλληνες απλώθηκαν στον ιερό αυτό χώρο προσπαθώντας ο καθένας να διαβάσει, να ψάξει να βρει τους μύθους και τους θρύλους αλλά και την αγιοσύνη της.
Αυτό το σύμβολο, λοιπόν, ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τώρα για να υλοποιήσει τις καταχθόνιες και διεστραμμένες σκέψεις του, αλλά είναι το βάρος της Αγιάς Σοφιάς τόσο, που δεν τολμά να την μετατρέψει αποκλειστικά σε τζαμί. Απευθυνόμενος λοιπόν όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας του αλλά και σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, γιατί θέλει να δείξει ότι είναι ο “πατέρας” τους και ότι αυτός μπορεί να εκπροσωπήσει το όραμα που οι μουσουλμάνοι έχουν για κατάκτηση της Δύσης αλλά φοβούμενος στην πραγματικότητα την Δύση, δεν οριστικοποιεί την μετατροπή σε τζαμί. Δηλαδή, δεν μουτζουρώνει τις εικόνες, δεν μεταμορφώνει το κτίσμα αλλά βάζει κουρτίνες και χαλιά για τις μεγάλες προσευχές και την αφήνει ελεύθερη προς επίσκεψη στους χριστιανούς. Βλέπετε, η δύναμις αυτού του άγιου κτίσματος είναι τόση που δεν επιτρέπει ούτε σε αυτόν να την εξουδετερώσει.
Εγώ, προσωπικά, δεν ανησύχησα. Εξοργίστηκα, όμως, με τον δυτικό κόσμο, με τον πολιτισμένο κόσμο, που χαμένος στο χρήμα και στην ευζωία, δεν αντέδρασε όπως έπρεπε και όπως πρέπει για αυτό. Βλέπετε, ενώ οι μουσουλμάνοι ζουν με το όραμα της πληθυσμιακής ισοπέδωσης του πλανήτη, οι δυτικοί ζουν χωρίς οράματα και χωρίς ιδανικά. Πάντοτε ο δυτικός κόσμος υπήρξε αδρανής στο μετερίζι του Ελληνισμού. Δεν ξεχνάμε την Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1204, μα δεν ξεχνάμε περισσότερο την πλήρη αδράνειά του στην Άλωση της Πόλης το 1453 από τον Μωάμεθ τον Πορθητή.
Λαοί γρηγορείτε! Αλλά για ποιους λαούς μιλάμε; Αυτούς που έχουν χάσει την σχέση τους με την οικογένεια; Αυτούς που πλέον δεν κάνουν τα πολλά παιδιά γιατί δεν θέλουν το αύριο και αυτά τα 1-2 που κάνουν, τα διώχνουν από κοντά τους όταν γίνονται 18 χρονών, για να μη τους εμποδίζουν στην “δική τους ζωή” καλύπτοντας έτσι μόνο το υπαρξιακό τους κενό;
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι,
με τετρακόσια σήμαντρα και εξηνταδυό καμπάνες.
Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Και εμείς οι Έλληνες πάντοτε θα μουρμουρίζουμε όσο ρομαντικό και απίστευτο κι αν είναι για το σήμερα… «σώπασε κυρά-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι».