Η ενοποίηση των λαών της Ευρώπης, ο μεγάλος κίνδυνος αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας, η διαφαινόμενη προσπάθεια αμφισβήτησης των συνόρων μας και τα ακούσματα των αφηγήσεων ανθρώπων που έφευγαν –ιστορίες προσωπικές που συνέθεταν την ξεχωριστή άγραφη ιστορία της Ελλάδος-  με οδήγησαν στην ιδέα να ασχοληθώ με αυτά. Ζώντας σε ένα μικρό χωριό που ερημωνόταν από τη μετανάστευση, βλέποντας τα μαντήλια και τα δάκρυα του αποχαιρετισμού, “έκλαιγα” κι εγώ για τις γειτονιές που άδειαζαν, για τους ανθρώπους που ίσως να μην τους ξαναέβλεπα ποτέ πάλι στη ζωή μου αλλά και για εκείνους που “φεύγοντας” έπαιρναν μαζί τους ιστορίες που με είχαν συγκλονίσει και ήξερα ότι δεν θα τις ξανακούσω πάλι.